ΝΥΧ: Sushi & more στο νέο gastrobar με κάρτα την Ακρόπολη
Κουζίνα ασιατική fusion. Εμπλουτισμένη με νότες από το Περού, αλλά και τη Μεσόγειο. Πιάτα με τολμηρές και καθαρές γεύσεις. Θαλασσινά ολόφρεσκα. Ωμά ή μαγειρεμένα με απόλυτο σεβασμό. Τιμές προσγειωμένες. Και μια θέα Ακρόπολη που κόβει την ανάσα.
Το νέο μενού του εστιατορίου NYX, (Academias Hotel ακαδημίας 38 και Ομήρου, Αθήνα, τηλ.: 210367000, δείτε εδώ το μενού) είναι μία γευστική έκπληξη. Και φρονώ ότι είναι ένα από τα εστιατόρια, που μόλις γίνει ακόμη περισσότερο γνωστό, δεν θα βρίσκω εύκολα τραπέζι.
Την επιμέλεια του μενού έχει ο consultant chef Δημήτρης Κότσαλης, ενώ την ευθύνη της κρύας και της ζεστής κουζίνας την έχει ο chef Κλαούντιο Μπαϊράμι. Δυναμικό team που παρακολουθώ εδώ και χρόνια την ανοδική εξέλιξή του!
Το δείπνο μου ξεκίνησε με χαμάτσι τιραντίτο. Δηλαδή γιαπωνέζικο μαγιάτικο κομμένο σε λεπτές φέτες, ελαφρώς μαριναρισμένο σε εσπεριδοειδή. Το ψάρι άψογα κομμένο, είχε πλούσια γεύση και ελαφρύ άρωμα ιωδίου. Η βουτυρώδης υφή του και η ελάχιστη λιπαρότητά του ταίριαζαν γάντι με τα αρώματα που του είχε προσθέσει ο σεφ.
Μου φάνηκε ευφυές ότι το είχε στήσει πάνω σε τριμμένη ρέβα, η οποία πέρα από την δροσιά και την χαμηλή αψάδα που του πρόσθετε στη γεύση, του έδινε τη μορφή νιγκίρι. Δηλαδή μία περουβιανή κοπή που σερβίρεται φλατ, εδώ είχε συνδυαστεί με μία βασική τεχνική του σούσι και είχε παρουσιαστεί πολύ πιο όμορφα. Εξαιρετικό!
Ακολούθησε τηγανιτό καλαμαράκι. Όχι τόσο απλό βέβαια. Το πιάτο μοιάζει αρκετά με ελληνικό, αλλά οι γεύσεις από τα υπόλοιπα υλικά του πιάτου, το ανεβάζουν σε άλλο επίπεδο. Λεπτοκομμένο καλαμαράκι, τραγανό, χωρίς καθόλου λάδι, σαν να είχε τηγανιστεί με αέρα. Στο ίδιο πιάτο μία γουακαμόλε με αυξημένη αλλά στρογγυλεμένη οξύτητα, λίγη κρέμα μάνγκο, μαρμελάδα τσίλι και φρέσκος κόλιανδρος. Ένα άψογος συνδυασμός υλικών, ποσότητας και ισορροπίας, που μεταμόρφωναν το καλαμαράκι σε γαστρονομικό πιάτο.
Επόμενο πιάτο σεβίτσε λαβράκι. Mαριναρισµένο σε γιούζου, μάνγκο, και φρούτο του πάθους. Το πιάτο είχε επίσης κρεμμύδι, κόλιανδρο, shiso και ένα τραγανό φύλλο ταπιόκα. Η παρουσίαση εντυπωσιακή. Το ψάρι τόσο όμορφα κομμένο, που ήταν σαν να το είχε κόψει laser και όχι ανθρώπινο χέρι. Η οξύτητα από τους χυμούς των εσπεριδοειδών στρογγυλεμένη και αρκετή για να ψήσει ελάχιστα τις πρωτεΐνες του. Το μόνο που θα ήθελα λίγο πιο χαμηλά γευστικά, ήταν η γεύση και τα αρώματα των φρούτων, και κυρίως του μάνγκο, καθώς ήταν τόσο έντονη, που οριακά δεν σκέπαζε τη γεύση του ψαριού.
Εξωφρενικά γευστικά ήταν τα gyoza, τα οποία δεν σερβίρονταν με ασιατική σάλτσα, αλλά με κρέμα παρμεζάνας 24μηνης ωρίμανσης. Λεπτό φύλλο ρυζιού, μέσα στο οποίο ο σεφ είχε τυλίξει και περίτεχνα και σφραγίσει ερμητικά μοσχαράκι, λάχανο kimchi, µανιτάριa shiitake και καλαµπόκι.
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν επιφυλακτικός με την κρέμα της παρμεζάνας, όμως το τελικό αποτέλεσμα ήταν σπουδαίο. Οι γεύση που συνδυάζονται με απόλυτη ισορροπία σε αυτό το πιάτο ήταν αλμυρή, γήινη, γλυκιά και ελάχιστα καυτερή. Εξαιρετικό!
Και μετά τα gyoza, έφτασε ακόμη μία μεγάλη γευστική έκπληξη στο τραπέζι. Beef tartar. Ούτε σε αυτήν την περίπτωση το πιάτο ήταν ένα απλό μοσχαρίσιο ταρτάρ. Αλλά μία πρόταση για να φτιάξω το δικό μου slider, καθώς εκτός από το λεπτοκομμένο κρέας με την τριμμένη παρμεζάνα, το πιάτο περιελάβανε, πίκλα αγγούρι και εσαλότ, μαγιονέζα με λίγη χαλαπένιο (καυτερή πιπεριά) και τηγανιτά μίνι bao buns.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά πήρα τη χαρά μικρού παιδιού που ανοίγει το δώρο του, όταν άρχισα να συνθέτω τα υλικά και να φτιάχνω το δικό μου slider. Το κρέας εξαιρετικό, τα bao buns τραγανά εξωτερικά και αφρός από μέσα. Συνδύαζα σε διαφορετικές ποσότητες τα υπόλοιπα υλικά και δημιουργούσα υπέροχες γεύσεις. Συγχαρητήρια στην ομάδα!!!
Ακολούθησε πιατέλα με διάφορα shusi rolls, sashimi και nigiri και ήταν όλα άψογα! Στα ρολάκια και το nigiri το ρύζι ήταν άψογα βρασμένο και κολλώδες τόσο όσο, όπως επίσης και ελάχιστα γλυκό και όξινο. Αποτελούσε μόνο το 20% της παρασκευής και το υπόλοιπο 80% ήταν καθαρό ψάρι ή υλικά που το συνόδευαν.
Το μενού μου ολοκληρώθηκε με μία black forest. Ένα επιδόρπιο που γευστικά είναι black forest, αλλά οπτικά κάτι πολύ πιο όμορφο. Ναμελάκα, brownies µε µπανάνα, φρέσκα φρούτα του δάσους και ένα εξαιρετικό παγωτό βατόμουρο (raspberry), ήταν αρκετό για να ολοκληρώσω με τον πιο όμορφο τρόπο ένα συγκλονιστικό δείπνο.
