Fiore Fine Dining: Ο Άγγελος Μπακόπουλος ανεβάζει τον γευστικό πήχη στη Ζάκυνθο

Κουζίνα σύγχρονη ελληνική, με διεθνείς πινελιές. Επτανησιακά πιάτα δημιουργημένα στη σύγχρονη μορφή τους. Με απόλυτο σεβασμό στην τοπική παράδοση. Αρκετές πρώτες ύλες από ιδιωτικό μποστάνι (farm to table). Και θέα στο απέραντο γαλάζιο και τον μακρινό ορίζοντα.

Ο Άγγελος Μπακόπουλος, executive chef του Lesante Cape Resort & Villas (Ακρωτήρι Ζακύνθου, τηλ: 2695 044495), βρίσκει φέτος ακόμα καλύτερα τα πατήματά του, ραφινάρει περισσότερο τις γεύσεις του και τελειοποιεί τα στησίματα στα πιάτα του.

Ως εκ τούτου, τα μενού που επιμελείται και εκτελεί στο γαστρονομικό εστιατόριο Fiore Fine Dining, προσφέρει στους επισκέπτες του μία μοναδική εμπειρία, γεμάτη μόνο ευχάριστες εκπλήξεις.

Ο σεφ με καλωσόρισε με τρία amuse bouche.

Το πρώτο υμνούσε τις γήινες γεύσεις. Ένα ταρτάκι μανιταριών γεμιστό με ουρά μπρεζέ, στην οποία είχε προστεθεί ελάχιστη κανέλα για να είναι πιο κοντά στις γεύσεις της τοπικής κουζίνας, αφρό από φουντούκι και τηγανητά… ρεβίθια!

Το δεύτερο ήταν ωδή στις πρώτες ύλες που μας προσφέρει η θάλασσα, με ένα μακαρόν από μαρούλι με συγκλονιστική υφή, γεμιστό με μπόλικο ταρτάρ γαρίδας, παγωτό γαρίδας και ελάχιστο γαλάκτωμα μπέικον, κυρίως για να προσφέρει την αλμύρα του, αλλά και έξτρα ουμάμι στη γαρίδα.

Το τρίτο ερχόταν να συνδέσει γευστικά τη Γη με θάλασσα. Ένα εικονικό κανελόνι φτιαγμένο από πατάτα και κρεμμύδι, γεμιστό με ψητό καβούρι και relish πιπεριάς. Στην κορυφή του μία ελαφρώς ξιδάτη σαρδέλα και λίγος γλασαρισμένος αρακάς.

Τρεις εξαιρετικά γευστικές μπουκιές, που διέγειραν τους γευστικούς κάλυκες και προετοίμαζαν το μυαλό για τα συγκλονιστικά πιάτα που θα ακολουθούσαν.

Ακολούθησε ζεστό και αφράτο ψωμί μπριός, αλίμενο με γλάσο από στιφάδο, λίγο φρέσκο λεμονοθύμαρο και ανθό αλατιού. Συνοδευόταν από ελαιόλαδο από τον ελαιώνα του Lesante Cape και χειροποίητο βούτυρο.

Μία extreme γευστική έκπληξη, καθώς το αφράτο ψωμί ήταν σαν να είχε βουτηχτεί σε μία κατσαρόλα με τέλειο, φρεσκομαγειρεμένο στιφάδο. Εξαιρετική ιδέα, άψογη υλοποίηση.

Μερικά από τα πιάτα που δοκίμασα στο Fiore Fine Dining

Παλαμίδα με ψητό αγγούρι, πέπλο από relish αγγουριού, ταραμά, σορμπέ με φρέσκα μυρωδικά από τον κήπο και σάλτσα με κόκκινο πιπέρι.

Το ημίπαστο, λιπαρό ψάρι είχε εξαιρετική υφή, ενώ είχε διατηρήσει όλα γευστικά χαρακτηριστικά του. Το ψητό αγγούρι εκτός από τη δροσιά, όταν συνδυαζόταν με το ψάρι, έδινε την αίσθηση ότι αυτό είχε περαστεί από τη σχάρα, καθώς ήταν ελαφρά καπνιστό. Το πέπλο έδινε οξύτητα και γλύκα, ενώ ο ταραμάς το έλουζε με θαλασσινό ιώδιο.

Το σορμπέ με τη σειρά του άπλωνε στην παλέτα τα φρέσκα αρώματα του κήπου, ενώ η πικάντικη σάλτσα τα έδενε όλα μεταξύ τους και δημιουργούσε το τέλειο γευστικό αποτέλεσμα!

Ένα μεγάλο μπράβο στον σεφ και την ομάδα που κατάφεραν να αναδείξουν αυτή την υπέροχη πρώτη με το έντονο γευστικό προφίλ, σε πιάτο υψηλής γαστρονομίας.

Εξαιρετικό ήταν και το πιάτο με τη μαριναρισμένη γαρίδα.

Κόκκινη γαρίδα μαριναρισμένη με λάδι από δεντρολίβανο, συνοδευόταν από γαλάκτωμα ρόκας, πίκλα κρεμμύδι, γκανάς από ζακυνθινό φιστίκι, ραπανάκι με βινεγκρέτ από φιστίκι και σάλτσα από τα κεφάλια της γαρίδας. Στο στόμιο του πιάτο βρισκόταν και ένα κεφάλι γαρίδας περασμένο από μαγκάνι.

H γαρίδα, φυσικά, ζουμερή, με όλα τα αρώματα της θάλασσας στην πλάτη της και το λάδι με τα ιδιαίτερα αρώματα από το μυρωδάτο βότανο, να την έχουν αγγίξει τόσο όσο.

Το εντυπωσιακό στη γκανάς ήταν ότι έβγαζε έντονα τον υπέροχο καπνιστό χαρακτήρα του σωστά ψημένου φιστικού, προσθέτοντας και σε αυτό το πιάτο με θαλασσινό, τα αρώματα της σχάρας.

Η απαραίτητη οξύτητα και ελάχιστη αψάδα έρχονταν από τη σωστή ποσότητα της βινεγκρέτ, ενώ η σάλτσα της γαρίδας υπήρχε για να αναδείξει ακόμα περισσότερο το άρωμά της και να δείξει ξεκάθαρα ποιος είναι ο πρωταγωνιστής του πιάτου.

Και αφού απόλαυσα αυτό το γευστικά απλό, αλλά τεχνικά σύνθετο πιάτο, έπιασα με το χέρι το κεφάλι της ψητής γαρίδας και το έβαλα στο στόμα. Και αμέσως στο μυαλό μου οι νευρικές συνάψεις μπερδεύτηκαν. Μπλόκαραν τα πάντα.

Το γαριδοκέφαλο είχε μπει στο στόμα μου, το ρουφούσα και το δάγκωνα ολοένα και με περισσότερη δύναμη. Προσπαθούσα να το βγάλω από το στόμα για να καταπιώ τα ζουμιά του, αλλά εις μάτην. Το ρουφούσα με ακόμα μεγαλύτερη μανία.

Και οι χυμοί του ήταν τόσο πλούσιοι σε ποσότητα και γεύση, που άρχισαν να τρέχουν στο πιγούνι και αργότερα στον λαιμό μου. Δεν υπήρχε καμία δύναμη για να το βγάλω από το στόμα. Η γεύση του ήταν τόσο ισχυρή, που έπρεπε απλώς να χαλαρώσω και να το ευχαριστηθώ. Πόση ντροπή. Πόσο ηδονική απόλαυση. Ατέρμονη…

Ένα από τα χαρακτηριστικά πιάτα της επτανησιακής παραδοσιακής κουζίνας που σερβίρει το Fiore Fine Dining, αλλά ανεβασμένο σε γαστρονομικό επίπεδο, ήταν η μοσχαρίσια στηθοπλευρά «σοφρίτο».

Μοσχαρίσια στηθοπλευρά μαγειρεμένη ως σοφρίτο, αέρας από μαϊντανό, πατάτα μαγειρεμένη σε λίπος πάπιας γεμιστή με απαλή σκορδαλιά, στην κορυφή της τραγανό φιλμ πατάτας, γαλάκτωμα μαϊντανού και πέρλες από παλαιωμένο βαλσάμικο.

Η στηθοπλευρά μαγειρεμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να λιώνει στον στόμα, όμως παράλληλα να διατηρεί και την υφή της, με τα υλικά που δίνουν τη χαρακτηριστική γεύση στο παραδοσιακό φαγητό, όπως το σκόρδο, ο μαϊντανός και το ξίδι να είναι εκεί και να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο.

Η πατάτα τρυφερή, ενώ τα φιλμ που βρίσκονταν από πάνω λειτουργούσαν ως το απαραίτητο τραγανό στοιχειό, το οποίο παράλληλα είχε και γευστικό νόημα, καθώς πρόσθετε στο πιάτο την απαραίτητη γήινη γεύση.

Τα επιδόρπια του pastry chef Αργύρη Πόπτσιου ήταν ευθυγραμμισμένα με τα πιάτα του μενού και βασίζονται είτε σε παραδοσιακά ελληνικά γλυκά, είτε σε επτανησιακές γλυκιές δημιουργίες.

Ο sommelier Ανδρέας Χότζα έχει δημιουργήσει μία λίστα με ψαγμένα κρασιά από όλη την Ελλάδα, αλλά και ετικέτες από το εξωτερικό και προτείνει wine pairing για τα πιάτα του μενού.

Το σέρβις άψογο, κινούνταν σε stealth mode και γνώριζε οτιδήποτε αφορούσε τα πιάτα και το μενού.