Απίθανα γευστικό το νέο comfort gourmet μενού στο εστιατόριο Cuvee

Κουζίνα μοντέρνα μεσογειακή. Συνδυασμοί υλικών που αλληλοεπιδρούν άριστα. Αναδεικνύουν το ένα το άλλο. Και δημιουργούν μοναδικές γευστικές συνθέσεις. Παρουσιάσεις ευφάνταστες. Το μενού στο εστιατόριο Cuvee στο ξενοδοχείο Aqua Blu στην Κω και φέτος ήταν μία πραγματική αποκάλυψη.

Ο χώρος του εστιατορίου Cuvee στο ξενοδοχείο Aqua Blu στην Κω

Ο consultant chef Παύλος Κυριάκης και η σεφ Γεωργία Παπαλουκά δημιουργούν ένα μοναδικό μενού με πιάτα που διεγείρουν όλες τις αισθήσεις και δημιουργούν προσδοκίες από την πρώτη ματιά.

Η σεφ Γεωργία Παπαλουκά

Το δείπνο μου ξεκίνησε με σούπα γκασπάτσο. Δημιουργημένη από ροδοκόκκινα ντοματίνια που μοσχοβολούν σαν ώριμη ντομάτα μιας άλλης εποχή, και όλα τα υπόλοιπα αγαθά εξαιρετικής ποιότητας από την κλασική συνταγή της κρύας ισπανικής σούπας. Η γεύση της καθαρή και συμπυκνωμένη, η υφή της μαγικά βελούδινη, σαν κρέμα προσώπου της  Elizabeth Arden. Το αγγουράκι ως άρωμα έσκαγε στη μύτη μόλις πλησίαζε η κουταλιά στο στόμα, και αποχαιρετούσε στη φάση της επίγευσης, καθώς ερχόταν με τη γεύση του να δώσει δροσιά. Το τραγανό στοιχείο στο πιάτο ήταν μία λεπτή μπρουσκέτα με κρέμα αβοκάντο, ενώ παγωτό μπουράτα ενίσχυε την δροσερή θερμοκρασία του πιάτου και πρόσφερε μία ελαφριά οξύτητα. Τόσο απολαυστική, που θα ήθελα τη διπλάσια ποσότητα για να πω ότι την ευχαριστήθηκα!

Σούπα γκασπάτσο

Ακολούθησε ταρτάρ. Τρυφερό κρέας μόσχου κομμένο σε άψογο μέγεθος, ώστε να κρατά το απόλυτο δάγκωμα της απόλαυσης. Στην κορυφή του βρισκόταν ένα κενέλ από παγωτό μουστάρδας, ένα υλικό που συνοδεύει πάντα τα πιάτα με κρέας στο σπίτι ή στην ταβέρνα και ερχόταν να απλώσει στη γαλλική παρασκευή καθημερινές μας συνήθειες. Στο πλάι, ένα ρουστίκ καψαλισμένο ψωμάκι με στάχτη από σκόρδο, κρεμμύδι και πράσο και πάνω του ημιδιαφανείς φέτες από Λάρντο ντι Κολονάτα. Το ψωμί είχε μετατραπεί σε μία μοδάτη καμένη μπουκιά φουλ στα αρώματα, ενώ η έντονη γεύση από το δεντρολίβανο που είχε το Λάρντο ντι Κολονάτα, του έδινε τη φρεσκάδα και με προκαλούσαν να κλείσω τα μάτια για να απολαύσω κάτι πρωτότυπο και μοναδικό!

Μοσχαρίσιο ταρτάρ με παγωτό μουστάρδας

Πιάτα από τη θάλασσα για τη συνέχεια και το καβούρι έφτασε στο τραπέζι για να ανεβάσει την κλίμακα της γεύσης. Δυο φιλετάκια από τις δαγκάνες του ολόφρεσκου καβουριού και ένα κράμα από ψιλοκομμένες δαγκάνες, με λεπτοκομμένο μάνγκο, τσίλι και κόλιανδρο, σκεπασμένα με ραπανάκι και λίγο ζωμό από φρούτα του πάθους. Άψογα μαγειρεμένο, τρυφερό το καβούρι, κρατούσε στη σάρκα του όλη του τη γεύση και τις απαλές νότες από το θαλασσινό ιώδιο. Τα φρούτα του πάθους του έδιναν μία ελαφριά, στρογγυλεμένη οξύτητα, και συνεπικουρούμενα του μάνγκο το μετέτρεπαν σε ένα εξωτικό πιάτο. Ο κόλιανδρος συμπλήρωνε το άρωμα από το τσίλι και το ραπανάκι ακολουθούσε για να συνδυάσει την καυτεράδα του, με το δικό του απαλό και σύντομο σε διάρκεια κάψιμο. Ένα ντόμινο υλικών που δημιουργούσαν ευφυείς συνδυασμούς γεύσεων και υφών!

Το καβούρι

Επόμενο πιάτο λαβράκι με κρούστα αμυγδάλου. Ένα υπέροχα ψημένο φιλέτο από ψάρι, με φιλέ αμυγδάλου στην επιφάνειά του, στημένο έτσι ώστε να μιμείται τα λέπια του. Τα καλοψημένα, τραγανά αμύγδαλα είχαν βγάλει τα έλαιά τους πάνω στο φιλέτο και του είδαν δώσει μία μοναδική γεύση. Δύο υφές από σπανάκι, σοτέ και πουρές, συμπλήρωναν το πιάτο, χωρίς καμία οξύτητα, η οποία για έναν περίεργο λόγο, απλώς δεν χρειαζόταν. Ο αφρός παρμεζάνας είχε περισσότερο διακοσμητική παρουσία, καθώς η γεύση της δεν είχε να προσφέρει, αλλά ούτε και να παρεμβάλει αρνητικά στο γευστικό αποτέλεσμα.

Λαβράκι με κρούστα αμυγδάλων

Το δείπνο μου ολοκληρώθηκε με φιλέτο μοσχάρι (κεντρική φωτογραφία). Πιάτο-σπεσιαλιτέ του σεφ Παύλου Κυριάκη που είχε παρουσιάσει στο πρόσφατο MasterChef. Τρία τρυφερά, ομοιόμορφα κομμένα και άψογα μαγειρεμένα φιλέτα Βlack Αngus και τρία διαφορετικά χρώματα πουρέ από πολύχρωμα καρότα. Το μοσχαράκι θωρακισμένο με ένα γλάσο από πετιμέζι και τζίντζερ, είχε δημιουργήσει μία κρούστα ελάχιστα γλυκιά και καυτερή, ενώ εσωτερικά ήταν ελαφρώς κόκκινο. Και τελικά απόλυτα τρυφερό στην υφή. Τέλειο στο αλάτι του ώστε να ισορροπεί τη γλύκα από τον πουρέ, ο οποίος εν τέλη λόγω της προσεκτικής επιλογής και τους συνδυασμούς των διαφορετικών τύπων καρότου, δεν ήταν τόσο γλυκός! Ένας πεντακάθαρος ζωμός κρέατος και κόκκινου κρασιού ολοκλήρωνε το πιάτο και έδενε όλα τα υλικά μεταξύ τους. Πιάτο-όνειρο ακόμη και για κάποιον που δεν αγαπά ιδιαίτερα το κρέας!

Δροσερό, κρεμώδες και τραγανό ήταν το γλυκό που ήρθε για να κλείσει ένα υπέροχο δείπνο. Κρέμα, αφρός και κράκερ μήλου, παγωτό μπανάνα και τόνκα, έδωσαν το τελευταίο ρεσιτάλ γεύσεων και υφών, σε ένα πραγματικά συγκλονιστικό δείπνο!

Επιδόρπιο με υφές μύλου

Ακόμη ένα στοιχείο που ανέβαζε τη γαστρονομική εμπειρία ήταν η ταχύτητα εξυπηρέτησης, καθώς οι χρόνοι αναμονής από το ένα πιάτο στο άλλο, ήταν ακριβώς όσοι απαιτούνται για να σε ξεκουράζουν, αλλά και να μην δημιουργούν αναμονή.

Εξαιρετική και η συνολική εξυπηρέτηση από το σέρβις, το οποίο ήταν άριστα ενημερωμένο για τα πιάτα και τα κρασιά που πρότεινε για κάθε πιάτο.