Το εστιατόριο Ifestioni σερβίρει την πιο απολαυστική μοντέρνα μεσογειακή κουζίνα
Κουζίνα μοντέρνα μεσογειακή. Ιδέες δημιουργικές και πρωτότυπες. Πιάτα με κοινό παρονομαστή τις καθαρές γεύσεις. Εντάσεις από την πρώτη μπουκιά. Και ένα ολοκληρωμένο μενού με άρτια κλιμάκωση. Το εστιατόριο Ifestioni στο Aressana Spa Hotel and Suites της Σαντορίνης, γιορτάζει στα πιάτα του τη θάλασσα και τη γη και ανεβάζει τον γευστικό πήχη στα ύψη.
Ο σεφ Κώστας Αγγελόπουλος συνθέτει με μοναδική μαεστρία σαντορινιά υλικά, με ποιοτικές πρώτες ύλες από ολόκληρη τη Μεσόγειο, με ελάχιστα, μοδάτα ασιατικά υλικά. Και ένα κοινό μυστικό σε όλες τις συνταγές του: πολύ αγάπη σε ό,τι περνάει το πάσο. Το αποτέλεσμα προκαλεί μειδίαμα τέρψης σε κάθε μποουκιά.
Ο σεφ με καλωσόρισε ταρτάκι σαντορινιάς σαλάτας και… μουσακά! Καλώς ήρθατε στη Σαντορίνη, καλώς ήρθατε στην Ελλάδα. Εξαιρετική ιδέα με δύο κλασικά πιάτα σε δημιουργική απόδοση.
Ένα μικρό λεπτό, τραγανό ταρτάκι, φιλοξενούσε την κλασική σαντορινιά σαλάτα με βασικά υλικά την ντομάτα και τον καπνιστό ξελουριστό μπακαλιάρο. Η αρκτική μπουκιά έδινε το λάκτισμα για το γαστρονομικό αφήγημα.
Ακολούθησε η μπουκιά του μουσακά, ο οποίος παρουσιαζόταν σε σχήμα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο και σε όγκο κοσμήματος. Με τις στρώσεις από τα υλικά να προβάλουν «χτενισμένα»από την μικρή ακμή, ενώ οι υπόλοιπες πλευρές είχαν καλυφθεί από πάνκο. Στην κορυφή του λίγο γιαούρτι με μοσχοκάρυδο και ημίλιαστο ντοματίνι, που του έδιναν δροσιά, άρωμα, γλύκα και οξύτητα και σε συνδυασμό με την τραγανότητα της κρούστας, το γευστικό αφήγημα του τόπου και της χώρας ξεκινούσε με τον πιο όμορφο τρόπο.
Πρώτο πιάτο τόνος. Κομμένος σε απόλυτα συμμετρικά κυβάκια, σε μέγεθος τόσο ώστε να έχει το τέλειο δάγκωμα της απόλαυση. Μαριναρισμένος σε περγαμόντο και γιούζου, με ντομάτα φοντί, φιστίκι αιγίνης, φάβα αρωματισμένη με γουασάμπι και κρίταμο τουρσί. Τα αρώματα από το περγαμόντο και το γιούζου και η ελαφριά τους οξύτητα, σε συνδυασμό με τη γλύκα από την ντομάτα, δημιουργούσαν ένα γλυκόξινο παιχνίδι στη γλώσσα που ανέβαζε την γευστική ένταση του θαλασσινού, δίχως να την καλύπτει. Το πιάτο ολοκλήρωνε η ιδιαίτερη σαντορινιά φάβα στον βυθό του πιάτου, που ερχόταν να προσθέσει την ιδιαίτερα γήινη γεύση της και τον τοπικό χαρακτήρα. Η προσθήκη του γουασάμπι της έδινε μία ελαφριά καυτερή ένταση και η πίκλα από το κρίταμο οξύτητα, ενώ παράλληλα ισορροπούσε την μεσογειακότητα των γεύσεων. Υπέροχο πιάτο!
Ακολούθησε έτερο ωμοφαγικό πιάτο με γαρίδα. Ακόμη μία απόδειξη της υψηλής ποιότητας των υλικών. Γαρίδα με καρδαμίδα (χόρτο της θάλασσας που φύεται κυρίως στη Σαντορίνη) πίκλα, αγγούρι μαριναρισμένο σε ζωμό από πράσινο μήλο, ταραμοσαλάτα λευκή και με μελάνι σουπιάς και αβγά καπνιστής ρέγκας. Ένα πιάτο που ακούγεται σύνθετο, καθώς τόσα πολλά υλικά δύσκολα συνοδεύουν σωστά ένα ωμό θαλασσινό, όμως ο σεφ Κώστας Αγγελόπουλος όχι απλώς είχε καταφέρει να κρατήσεις τις ισορροπίες, αλλά είχε αναδείξει γευστικά τη γαρίδα. Οι οξύτητες ήταν χαμηλά σε ένταση και στρογγυλεμένες, ενώ η ελάχιστη ποσότητα από την ταραμοσαλάτα, το μελάνι σουπιάς και τα αυγά ρέγγας, ήταν τρία υλικά που έδιναν απλόχερα το ιώδιό τους στη γαρίδα!
Και φτιάχνοντας με μία θαλασσινή γέφυρα προς την Ιταλία, ο σεφ δημιούργησε ένα ριζότο με μάγουλα μπακαλιάρου. Τι Θείο πιάτο ήταν αυτό! Πόσο παιχνιδιάρικο και πρωτότυπο! Άψογα βρασμένο και χυλωμένο ρύζι σε ζωμό από το ψάρι, πλούσιο σε φιλετάκια από μάγουλα μπακαλιάρου στην κορυφή, λάιμ και λεμόνι, σάλικορν (σπαράγγι της θάλασσας) και πούδρα νόρι. Τόσο απλό, απίθανα γευστικό. Το ρύζι είχε απορροφήσει στα σπλάχνα του όλα τα αρώματα της θάλασσα, το φιλέτο ήταν μαγειρεμένο στον ατμό, τρυφερό, χωρίς να χάνει ίχνος από τη γευστική του αξία, η πούδρα νόρι αύξανε το ιώδιο στο σύνολο του πιάτου. Και οι οξύτητες από τα εσπεριδοειδή και το σάλικορν, έσπαγαν τη λιπαρότητα που απαιτούνταν για να δέσει το πιάτο και το μετέτρεπαν σε ένα εξτρίμ καλοκαιρινό ριζότο! Μπράβο στον σεφ και την ομάδα του!
Το μενού μου ολοκληρώθηκε με αρνάκι. Ένα κομμάτι από το μάτι του καρέ, πατάτα μπαβέ και μία τάρτα γεμιστή με υφές από κρεμμύδι. Ένας καθαρός ζωμός από αρνάκι και κρεμμύδι, τόσο όσο πηκτός ώστε να δένει και να παραμένει πάνω στο κρέας, ολοκλήρωνε το πιάτο. Η πατάτα πρόσφερε απλόχερα την τραγανή υφή της και την γήινη γεύση της, ο ζωμός την αλμυρότητα και ελάχιστη γλύκα και το τρυφερό φιλέτο αποκτούσε ένα μοναδικό γευστικό αποτέλεσμα. Η τάρτα με τις υφές από το κρεμμύδι συνδυάζονταν και λειτουργούσαν συμπληρωματικά και το ταπεινό αρνάκι μετατρεπόταν σε ένα σούπερ γαστρονομικό πιάτο!
Τα γλυκά του εστιατορίου στο ίδιο υψηλό επίπεδο με το υπόλοιπο μενού!
Σέρβις άμεσο και διακριτικό, πλήρως ενημερωμένο.
Το Ifestioni είναι αναμφίβολα το καλύτερο εστιατόριο που δοκίμασα στα Φηρά της Σαντορίνης.