Ονειρικές γεύσεις με μοναδικά προϊόντα από τη γη και τη θάλασσα στο εστιατόριο Throubi

Μενού δημιουργικό. Γεύσεις «δυνατές» και καθαρές. «Προσανατολισμός» Ελληνικός. Όταν λέμε για «όλους τους ουρανίσκους», εννοούμε ακριβώς αυτό το μενού που σερβίρει το εστιατόριο Throubi στο Ημεροβίγλι της Σαντορίνης (Andronis Concept Wellness Resort). Απολαυστικό για όλους.

Ο excecutive chef Παύλος Κυριάκης και ο chef de cuisine Μπάμπης Κουκουδάκης, δημιουργούν απόλυτα πρωτότυπα πιάτα που «γιορτάζουν» την ελληνική κουζίνα, μέσα από ένα διεθνές πρίσμα μαγειρικών τεχνικών. Το αποτέλεσμα είναι «μπουκιά και χαμόγελο». Και είναι κάτι που έχει να προσφέρει σταθερά και κάθε χρόνο αυτό το εστιατόριο!

Οι σεφ με καλωσόρισαν με τρία ελληνικά καναπέ. Το πρώτο ήταν μία λευκή σφαίρα που καθόταν πάνω σε τρίμα χαρουπόψωμου. Όταν έσκαγε στο στόμα, πλημύριζε λεπτή γεύση από τζατζίκι. Και όμως, έγινε, η γεύση από το τζατζίκι να είναι εκεί, αλλά λεπτή και ντελικάτη. Το δεύτερο ένα εξαιρετικά θαλασσινό γευστικά καναπέ με τραγανό φύλλο νόρι, μαριναρισμένη σαρδέλα, μαρμελάδα ντομάτα και τζελ ούζου, που θύμιζε ορεκτικό με ουζάκι σε ψαροταβέρνα. Το τρίτο ήταν πρασοπιτάκι, ένα στρογγυλό αλάδοτο φύλλο, γεμιστό με πουρέ πράσου και μους φέτας, τόσο γευστικό, σαν γιαγιαδίστικη πρασόπιτα!

Το πρώτο πιάτο που δοκίμασα είναι, το αγαπημένο μου στη Σαντορίνη, είναι το signature dish του εστιατορίου. Γκασπάτσο «ελληνική» με ψίχα από βασιλικό καβούρι. Ελληνική διότι τα υλικά της είναι πολύ πιο κοντά στην ελληνική σαλάτα, παρότι πρόκειται για ισπανική σούπα. Η φρεσκάδα και το ελάχιστο ιώδιο που έχει από τη φύση του το καβούρι, ήταν οι πρωταγωνιστές του πιάτου, ενώ ακολουθούσαν στο στόμα το άρωμα και όλη εκείνη η γεύση της φρέσκιας ντομάτας από το χωριό. Λίγη κρέμα αβοκάντο στη βάση του πιάτου, συνέφερε περισσότερη με την υφή της στο υπέροχο γευστικό αποτέλεσμα.

Ακολούθησε λαβράκι ταρτάρ. Με τζίντζερ βινεγρέτ, αβγά αβρούγκα και λάδι βασιλικού. Νέο πιάτο – φετίχ! Τόσο δροσερό και φρέσκο, όσο ακούγεται! Το λαβράκι προσεκτικά κομμένο κύβους του ίδιου μεγέθους, σαν να το είχε περάσει λέιζερ και όχι ανθρώπινο χέρι, ώστε να αποκτήσει το τέλειο «δάγκωμα». Η αβρούγκα γευστικά πρόσθετε θαλασσινό άρωμα, το τζίντερ και το λάδι βασικού φρεσκάδα. Κίτρινο μαριναρισμένο παντζάρι σε πορτοκάλι, έδινε στο πιάτο μία στρογγυλεμένη οξύτητα και μία ελαφριά καπνιστή γεύση (από την καμένη φλούδα του πορτοκαλιού) και το ολοκλήρωναν με τον πιο όμορφο τρόπο!

Το κρέας πήρε τη σειρά του στο τραπέζι, με την ωμοφαγία να συνεχίζεται… Μοσχαράκι wagyu ταρτάρ! Ένα πολύ ιδιαίτερο και πρωτότυπο ταρτάρ. Επίσης κομμένο άψογα, καθώς είναι πολύ μαλακό κρέας και απαιτεί πιο μεγάλα κομμάτια για να γίνονται αισθητά στο στόμα, με σάλτσα από γιαούρτι που δρόσιζε το στόμα και κατέβαζε τη λιπαρότητα. Τα άνθη άγριου σκόρδου το αρωμάτιζαν ακριβώς μέχρι το σημείο που ήταν θεμιτό, ενώ το μπούκοβο, του έδινε μία ελαφριά αψάδα.

Χταποδάκι με «ριζότο» πατάτας (κεντρική φωτογραφία) ήταν το επόμενο ονειρικό πιάτο και η αρχή των «μαγειρεμένων». Ζουμερό, μαλακό χταπόδι με τραγανή κρούστα, συνδυασμένο με το ριζότο, που στην πραγματικότητα ήταν λεπτοκομμένη πατάτα, μαγειρεμένη ώστε να χυλώσει και να μιμείται το ριζότο. Μία «ιδέα» από καπνιστό σαλάμι έδινε τα αρώματά του στο πιάτο και το ανέβαζε σε άλλο γευστικό επίπεδο. Ο καθαρός και σχετικά πυκνός ζωμός έδενε όλα τα υλικά μεταξύ τους και το μεταμόρφωνε σε ένα πιάτο comfort και υψηλής γαστρονομίας παράλληλα!

Από τη θάλασσα και τη γη ήταν και το επόμενο πιάτο. Σφυρίδα φρικασέ. Με πουρέ σελινόριζας, χόρτα και αβγοτάραχο. Ζουμερό ψάρι, βελούδινος πουρές, χόρτα «ζωντανά» στο χρώμα και το στόμα. Λίγο αβγολέμονο και ο αφρός από λεμόνι, έρχονταν να προσφέρουν στο πιάτο άρωμα εσπεριδοειδών και την οξύτητα που χρειαζόταν και παράλληλα να το κάνουν οπτικά ακόμη πιο όμορφο!

Το δείπνο μου ολοκληρώθηκε με μία παστιτσάδα με φραγκόκοτα. Σε μία επανεφρεύεση του κλασικού κερκυραϊκού πιάτου, το χοντρό μακαρόνι είχαν αντικαταστήσει τα λαζάνια και το μοσχαράκι η φραγκόκοτα. Η γευστική ένταση ανέβηκε στα ύψη! Η κοκκινιστή φραγκόκοτα τρυφερή όσο δεν πάει, τα λαζάνια αλντέντε, ξινομυζήθρα στην κορυφή εμπλούτιζε το πιάτο με αλμυρή και ελάχιστα όξινη γεύση, ενώ ο πλούσιος ζωμός που είχε παρασκευαστεί από την καρκάσα του πτηνού και κρασί Σαντορίνης, ολοκλήρωναν ένα πιάτο που δεν ήθελα να τελειώσει!

Τα επιδόρπια του pastry chef Γιώργου Πλατινού ήταν εναρμονισμένα με το μενού, πολύ υψηλού επιπέδου και ο καλύτερος τρόπος για να ολοκληρωθεί ένα τόσο όμορφο δείπνο.

Το σέρβις ήταν άψογο, διακριτικό και ενημερωμένο!