Γιατί λατρεύουμε το Ψαροκόκαλο της Αννας στο Κερατσίνι
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να κάνουν την επίσκεψη σε μία ψαροταβέρνα μαγική εμπειρία. Δυστυχώς όμως θα πρέπει να συντρέχουν όλοι μαζί… Τι σημαίνει αυτό;
Φρέσκο ψάρι, ζωντανά θαλασσινά, αέρινο τηγάνι, καταπληκτικές σαλάτες, ποικιλία από ούζο και τσίπουρο και φυσικά καλό σέρβις και καλές τιμές. Πόσο δύσκολο είναι να το επιτύχει κάποιος αυτό; Πάρα πολύ, σύμφωνα με τη μακρά εμπειρία μου.
Η αλήθεια είναι ότι για να φάω πολύ καλά θαλασσινά στην Αττική, ή θα πρέπει να πληρώσω πάνω από 50 ευρώ, κάτι που είναι λογικό βέβαια, ή θα πρέπει να πάω στο Κερατσίνι, στο Ψαροκόκκαλο της Άννας (Βίκτωρος Ουγκώ 12, τηλ. 210-4323.010). Πραγματικά, δεν υπάρχει πιο εγγυημένο και σταθερό εστιατόριο… Τσεκαρισμένο χρόνια τώρα.
Μαγείρισσα είναι η ιδιοκτήτρια Αννα Σπηλιώτη, η οποία έχει µακρά Ιστορία, µε τον έναν ή µε τον άλλο τρόπο, µε τη θάλασσα και τα θαλασσινά. Πρόσφατα προστέθηκε στην ομάδα της κουζίνας και το βαρύ πυροβολικό, η κόρης της Σύλια, η οποία έχει δώσει ένα πιο μοντέρνο twist σε κάποια πιάτα.
Πρόκειται για ένα εστιατόριο που γνωρίζει, σέβεται και εκτιμά απόλυτα την καλή πρώτη ύλη. Το ίδιο και τον πελάτη του.
Το πρώτο που έφτασε στο τραπέζι ήταν μία ποικιλία με γυαλιστερές και κυδώνια. Τους έριχνα λίγο λεμόνι και χόρευαν από το τσούξιμο. Εγώ, σαν κανίβαλος, ρουφούσα τη λευκή σάρκα τους για να σταματήσω όσο πιο σύντομα μπορούσα το βασανιστήριό τους. Το στόμα μου πλημμύριζε ιώδιο της θάλασσας και λίγο τσίπουρο στο καπάκι ολοκλήρωνε τη μαγεία!
Ακολούθησαν τηγανιτά. Πατάτες, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, αλλά και κουτσομούρα. Μακράν το πιο αέρινο τηγάνι από όσα έχω δοκιμάσει τα τελευταία χρόνια. Η κουτσομούρα θωρακισμένη με λεπτή, τραγανή κρούστα, ζουμερή όσο δεν πάει από μέσα. Δεν ήθελε ούτε κόκκο από αλάτι. Ήταν βασίλισσα!
Δοκίμασα επίσης μια σκορπίνα που θα μου μείνει αξέχαστη, τόσο τρυφερή και ζουμερή, που δεν ήθελε ούτε λαδολέμονο.
Κορυφαίοι είναι και οι κολοκυθοκεφτέδες! Η γεύση από το κολοκυθάκι πρωταγωνιστεί, και ακολουθούν σε απόλυτη ισορροπία τα φρέσκα μυρωδικά, όπως ο δυόσμος και ο άνηθος. Τηγάνισμα πάντα αέρινο!
Θάλασσα ήτανε και η αχινοσαλάτα από τα αβγά του ζωντανού αχινού, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και φρεσκοστυμμένο λεμόνι και το σχεδόν ζωντανό (το είχε ζεματίσει) σαλιγκάρι της θάλασσας σε σος από λεμόνι, πιπέρι καγέν και ελαιόλαδο.
Το μυδοπίλαφο είναι επίσης ιδιαίτερο για μια ελληνική κλασική ταβέρνα, καθώς παρασκευάζεται με μπασμάτι και έχει ένα ασιατικό τουίστ.
Σε αυτήν την ψαροταβέρνα δεν ξεχνάω ποτέ να πάρω τυροκαυτερή και να «βουτήξω» μέσα τις τηγανητές πατάτες μου. Λατρεμένη συνήθεια με τα πιο γευστικά πιάτα διαθέτει το λεκανοπέδιο Αττικής.