Exotic Izakaya: Μοναδικές γεύσεις από το Περού και την Ιαπωνία «γιορτάζουν» στο Χαλάνδρι
Κουζίνα fusion. Πιάτα για τους λάτρεις του ωμού. Γεύσεις καθαρές. Εντάσεις και οξύτητες χωρίς κανένα δισταγμό. Χώρος για λίγους και καλούς, σχεδόν πριβέ. Το Exotic Izakaya (by white monkey, Γυφτοπούλου Γρηγορίου 6, Χαλάνδρι, τηλ: 6940852889) στο Χαλάνδρι κάνει το ντεμπούτο του στην πιο γαστρονομική περιοχή της Αττικής και έρχεται να προσφέρει κάτι τελείως διαφορετικό!
Ένας επιτυχημένος γαστρονομικός «γάμος» μεταξύ γιαπωνέζικης και περουβιανής κουζίνας, με πολύ απαλές πινελιές από τη «φρουτώδη» Χαβάη. Ακούγοντας από το στόμα του σεφ Στάθη Χρηστίδη τι έχουν μέσα τα πιάτα, λίγα κατάλαβα… Γευστικά όμως είναι πραγματικά τόσο κοντά στο γευστικό μας προφίλ, που είναι απολύτως οικεία.
Το δείπνο μου ξεκίνησε με λαβράκι σεβίτσε (κεντρική φωτογραφία). Δηλαδή φιλέτο ωμού ψαριού, μέσα σε μία διάσημη σάλτσα της περουβιανής κουζίνας που περιέχει μοσχολέμονο, κρεμμύδι, φρέσκο κόλιανδρο καυτερή πιπεριά, αλάτι, πιπέρι και ζωμό ψαριού. Ο σεφ είχε προσθέσει και καψαλισμένο καλαμπόκι, ώστε να δημιουργήσει τις επιτυχημένες αντιθέσεις του ξινού με το γλυκό, αλλά και να σβήνει την ένταση της πιπεριάς σε όποιον δεν την θέλει. Ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα και εδώ είναι η εκτέλεση είναι ικανοποιητική!
Ακολούθησε ένα ιδιαίτερα φίνο φιλέτο φαγκρί. Λεπτό σασίμι, άψογα κομμένο, μέσα σε σάλτσα άγι αμαρίγιο (αυτή την υπέροχη καυτερή και συνάμα αρωματική πιπεριά), η οποία ανέβαζε τη λεπτή γεύση του θαλασσινού! Πράσινο μήλο, φύτρες από κόλιανδρο και ρέβα, έπαιζαν με τις γευστικές του αντιθέσεις, και μετέτρεπαν το έδεσμα σε ένα γαστρονομικό όνειρο. Στο ίδιο πιάτο οι σωστές ποσότητες από βασιλικό, σχοινόπρασο, τζίντζερ, αλλά και σκόνη από νόρι για ακόμη περισσότερη γεύση ιωδίου.
Η Χαβάη έδωσε το «παρόν» και προσγειώθηκε στο τραπέζι με το καλύτερό της πιάτο. Μία σαλάτα poké. Η ονομασία του προέρχεται από το χαβανέζικο ρήμα που μεταφράζεται «κόβω σε φέτες» και παραδοσιακά το poké αναφέρεται σε οποιοδήποτε ωμό ψάρι, συνήθως τόνο, που έχει κοπεί σε μικρούς κύβους. Εδώ ο σεφ είχε χρησιμοποιήσει ως πρωτεΐνη μοσχαρίσιο ταρτάρ, κομμένο σε συμμετρικούς κύβους, με το σωστό μέγεθος ώστε να έχει τέλειο δάγκωμα. Σερβιρισμένο σε μπολ με το καλύτερο ρύζι για σούσι που έχω δοκιμάσει στην Αθήνα, γουακάμε, γλυκιά χαλαπένιο, και αφυδατωμένο, τραγανό κρεμμύδι. Ένα πιάτο αλμυρό, γλυκό, ισορροπημένο, χορταστικό. Τόσο καλό, που είναι από τα πιάτα που σκέφτεσαι όχι μόνο αφότου φύγεις, αλλά και τις επόμενες ημέρες, ώστε να επιστρέψεις σύντομα στο εστιατόριο για να το απολαύσεις.
Στο ίδιο εξαιρετικά υψηλό επίπεδο ήταν και τα μάγουλα από το σαλάχι. Κομμένα σε μεγάλους κύβους, συνοδεύονταν από κορεάτικη σος κίμτσι, ψητές ντομάτες, βασιλικό και αφράτα τραγανά κράκερ ρυζιού με επτά ιαπωνικά μπαχαρικά (sichimi togarashi). Ψάρι ζουμερό, πικάντικο και γλυκό. Αυτό το πιάτο ξεχωρίζει, διότι από τις ελάχιστες φορές που δεν πιστεύω ότι κάτι τόσο απλό μπορεί να εκτοξευθεί στα ουράνια! Μπράβο στον σεφ!
Υπέροχοι είναι και οι συνδυασμοί των υλικών στα ρολάκια σούσι που προτείνει το εστιατόριο. Τυλιγμένα με απόλυτο σεβασμό, αέρινα, χωρίς να διαλύονται. Το ισοζύγιο είναι 70% ψάρι 30% ρύζι, δηλαδή πλούσια μέχρι εκεί ακριβώς που πρέπει.
Γλυκό ένα και καλό! Πίνα κολάντα! Από ποτό έγινε γλυκό, επιτυγχάνοντας τον γευστικό σκοπό του. Η καρύδια, το λάιμ, ο ανανάς και το ρούμι ήταν εκεί, καθαρά, το καθένα με τη δική του ένταση χωρίς να καλύπτει το άλλο, ζεστό και κρύο, τραγανό και βελούδινο από τα υλικά του έπαιζαν γευστικά παιχνίδια στο στόμα, μέχρι να εξαφανιστεί. Και λίγο ακόμα…
