Κουζίνα Σύγχρονη Μεσογειακή. Πιάτα με έντονες και καθαρές γεύσεις. Υλικά κυρίως βιολογικά, επιλεγμένα ένας προς ένα από μικρούς παραγωγούς και φάρμες (concept farma-to-table). Και τραπέζια πάνω στη θάλασσα με θέα το απέραντο γαλάζιο.
Το Med Cafe & Restaurant (25η Μαρτίου, Χερσόνησος Κρήτη), σερβίρει τα πιο γευστικά comfort πιάτα της περιοχής, σε ένα μενού που έχουν δημιουργήσει ο consultant chef Παύλος Κυριάκης και ο σεφ του εστιατορίου Αλέξανδρος Ρουμπίτσης. Και είναι όλα πραγματικά απολαυστικά!
Η πρώτη γευστική δοκιμή ήταν αρκετή για να με πείσει να επισκεφτώ ξανά και ξανά το Med και έτσι είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω αρκετά από τα πιάτα του μενού.
Από τις σαλάτες δοκίμασα τη «σπανακόπιτα», μία σαλάτα που μιμείται γευστικά ακριβώς αυτό που περιγράφει.
Φύλλα από τρυφερό baby σπανάκι, άνηθος, φρέσκο κρεμμυδάκι, ξινομυζήθρα, σουσάμι και τραγανό φύλλο, συνδυάζονταν μεταξύ τους και δένονταν με μία ελαφριά βινεγκρέτ έξτρα παρθένου ελαιόλαδου, ώστε να δημιουργήσουν μία μοναδική σαλάτα, η οποία είχε ακριβώς τη γεύση της σπανακόπιτας.
Εξαιρετική ήταν και η σαλάτα Aegean, με ανάμικτα πράσινα φύλλα, τρία μπαλάκια από τηγανιτό κατσικίσιο τυρί παναρισμένο με φρέσκα αρωματικά της περιοχής, φιστίκι Αιγίνης, φρέσκο κρεμμύδι, ροδάκινο και ένα ελαφρύ και φίνο άρωμα λεβάντας.
Το κατσικίσιο τυρί είχε αναμιχθεί με μανούρι για να έχει πιο ντελικάτη και καλοκαιρινή γεύση, το τραγανό φιστίκι Αιγίνης πρόσθετε την υφή του, ενώ η βινεγκρέτ με τη λεβάντα έδινε την απαραίτητη υγρασία στα ολοζώντανα φύλλα. Εξαιρετική!
Περνώντας στα ορεκτικά, δεν ήταν δυνατόν να παραβλέψω τα μεσογειακά ντιπ.
Στο τραπέζι έφτασαν τρία διαφορετικά μπολάκια, το πρώτο με μουχαμάρα (με βάση την κόκκινη πιπεριά), πιπεριές Φλωρίνης και καρύδια, το δεύτερο με τζατζίκι και το τρίτο με φάβα.
Η μουχαμάρα είχε κολακευτικά έντονη γεύση από τις πιπεριές και τη σωστή ποσότητα μπαχαρικών, το τζατζίκι, όσο κλασικό και αν ακούγεται, είχε εξαιρετική υφή από το στραγγιστό γιαούρτι, η ένταση του σκόρδου ήταν χαμηλά, ενώ ο άνηθος το ανέβαζε γευστικά. Η φάβα ήταν απρόσμενα γευστική, καθώς η έντονα γήινη γεύση της είχε μειωθεί από την προσθήκη καρότου, το οποίο την έκανε ελάχιστα πιο γλυκιά.
Ζεστά, ελαφρώς ψημένα στη σχάρα λαδοπιτάκια Ρόδου συνόδευαν τα ντιπάκια και το γευστικό αποτέλεσμα ήταν απλώς υπέροχο!!!
Τα χτένια, συνήθως, όσο πιο απλά είναι, τόσο πιο γευστικά καταλήγουν στο στόμα.
Εδώ, όμως, ο σεφ Αλέξανδρος Ρουμπίτσης, έχει κάνει μία παρασκευή με αρκετά υλικά, τα οποία έχει καταφέρει όχι απλώς να ισορροπήσει γευστικά, αλλά να αυξήσει και την ένταση του πολυτίμου θαλασσινού.
Στη βάση του πιάτου υπήρχε βελούδινος πουρές αγκινάρας, ακολουθούσε μία λεπτή στρώση με αλμύρα, ενώ το μαγικό στη συνταγή, ήταν ότι τα είχε σοτάρει σε βούτυρο αρωματικών με μαντζουράνα, σύγκλινο (Κρήτης), πάπρικα και στην κορυφή είχε προσθέσει λίγο αφρό παρμεζάνας. Το τέλειο ψήσιμο στα χτένια και οι συνδυασμοί των υλικών, ήταν μοναδικοί και το πιάτο είχε ανέβει σε άλλο επίπεδο.
Μοναδικά γευστικό ήταν και το ταρτάρ γαρίδας, μέσα σε σούπα γκασπάτσο και τουίλ από ψωμάκι με προζύμι. Η γαρίδα, φυσικά ωμή, κομμένη στο μέγεθος που της έδινε το τέλειο «δάγκωμα», ενώ η δροσερή καλοκαιρινή σούπα την πλημμύριζε με άρωμα ντομάτας και της πρόσθετε τη στρογγυλή της οξύτητα. Τόσο καλοκαιρινό, τόσο φρέσκο, γευστικό και ελαφρύ πιάτο, που θα μπορούσα να το απολαμβάνω καθημερινά!
Στα ορεκτικά υπάρχουν επίσης ένα εξαιρετικά λεπτοκομμένο καρπάτσιο μόσχου με τρούφα, παρμεζάνα και ρόκα, μύδια αχνιστά με λευκό κρασί, αρωματικά και ελάχιστα τζίντζερ, τσίλι και σκόρδο, αλλά και τα συγκλονιστικά αφράτα κεφτεδάκια φτιαγμένα με κιμά από αρνί και μοσχάρι, σάλτσα ντομάτας γραβιέρα από την Κρήτη, πιτάκια κ.ά.
Στα κυρίως πιάτα τώρα, υπάρχουν γευστικές προτάσεις από κρέας, ψάρι και φυσικά ζυμαρικά.
Δοκίμασα το παστίτσιο με μοσχαρίσια ουρά μπρεζέ, με ζυμαρικά πακέρι και μους τυριού Μετσοβόνε. Τα ζυμαρικά τόσο όσο βρασμένα, ώστε να κρατάνε ελάχιστα, το κρέας μαδημένο, ζουμερό και ο χυλωμένο ζωμός τους δεμένος πάνω τους. Το τυρί πρόσφερε την ελαφριά καπνιστή γεύση του, για να δημιουργήσει ένα εκπληκτικό γευστικό συνδυασμό.
Ένα αναμενόμενα πολύ γευστικό πιάτο ήταν η τσιπούρα φρικασέ. Στο πιάτο βρήκα ένα μεγάλο φιλέτο τσιπούρας, κρητικά άγρια χόρτα, αγκινάρες, φρέσκο κρεμμυδάκι και λίγο μαρούλι στο τελείωμα για να είναι ζωντανό. Μία σάλτσα λευκού κρασιού έδενε τα υλικά μεταξύ τους και μετέφερε τη χειμερινή συνταγή του αρνιού φρικασέ, στην πιο γευστική καλοκαιρινή της έκδοση.
Και αν κάπου έφαγα έναν από τους καλύτερα ψητούς αστακούς στη σχάρα, ήταν στο Med Cafe & Restaurant. Ένα πιάτο γευστικό μέσα στην απλότητά του, καθώς η σάρκα του φρέσκου αστακού ξεκολλούσε με τη μία από το κέλυφος. Ήταν, δε, τόσο τρυφερή και ζουμερή, με αλάτι τόσο όσο πρέπει και την ένταση του θαλασσινού ιωδίου στα ύψη!
Συνοδευόταν από καρότα, baby πατάτες και καλαμπόκι, μία σως μαύρου σκόρδου, και μία εκπληκτικά ελαφριά μαγιονέζα, ελαφρώς καυτερή (από τη ντιζόν) και ελάχιστα όξινη.
Και πριν περάσω στα γλυκά, δοκίμασα ακόμη ένα πιάτο, το οποίο όπως το είδα στο μενού, νόμιζα ότι θα είναι λίγο αδιάφορο, όμως τελικά έκανα λάθος.
Μαύρο χειροποίητο ταλιολίνι, με ντομάτα, γαρίδες, μύδια και λαδί τσίλι-τσορίθο. Άψογα βρασμένα τα ζυμαρικά, με λίγα λαχανικά αριστοτεχνικά κομμένα μπρινουάζ και εξαιρετικά έντονη γεύση από τον συνδυασμό της γαρίδας με το τσορίθο. Ακόμη ένα πιάτο που θα ήθελα να απολαύσω όσο πιο σύντομα γίνεται!
Σε εξαιρετικό επίπεδο ήταν και τα τρία γλυκά που σερβίρει το Med Cafe & Restaurant, ώστε να ολοκληρώνεται με τον πιο όμορφο τρόπο ένα ξεχωριστά γευστικά τραπέζι.
