Fine dining στα 37.000 πόδια
Από αστέρια Michelin μέχρι τα πιο ακριβά κρασιά του κόσμου σερβίρουν στις business class οι αεροπορικές εταιρείες.
Το φαγητό στις πτήσεις εντός Ευρώπης είναι πλέον γραφικό. Θα προτιμούσα όλες οι εταιρείες να υιοθετήσουν το μοντέλο της British Airways που σερβίρει επί πληρωμή φαγητό από τα Marks and Spencer, παρά να μυρίζει όλη η καμπίνα από τη μυρωδιά της κόκκινης σάλτσας του λιωμένου ριγκατόνι της Aegean. Ωστόσο, το φαγητό, ειδικά στη business class σε πτήσεις άνω των 8 ωρών, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια επιστήμη. Όσο πιο ψηλά πετάει το αεροπλάνο, τόσο το μενού στην κυριολεξία απογειώνεται. Οι δύο κορυφαίες εταιρείες με τις οποίες έχω ταξιδέψει πρόσφατα και το μενού τους είναι πέντε αστέρων, είναι η Lufthansa και η Emirates.
Η Lufthansa από το Μόναχο προς το Τόκιο δίνει την επιλογή στον επιβάτη να επιλέξει μεταξύ Γιαπωνέζικου ή Δυτικού μενού. Για τη δημιουργία του συνεργάστηκαν όχι δύο, αλλά τρεις βραβευμένοι σεφ. Ο Αυστραλός Άνταμ Μάθις, ο Ιάπωνας Τερουγιουκι Κοτζίμα και τα γλυκά επιμελήθηκε ο pastry chef Σινγέρου Νοτζίμα.
Το γευστικό αποτέλεσμα αποτελεί έναυσμα για να ταξιδέψεις ξανά και ξανά. Να μην θέλεις να βγεις από το αεροπλάνο. Να σκέπτεσαι την επιστροφή. Και πού; Σε μία γαστρονομική πόλη όπως είναι το Τόκιο. Όταν πήγαινα επέλεξα το Δυτικό μενού. Περιελάμβανε ψητό μοσχαράκι με σπαράγγια, μανιτάρια σιμέτζι και τόνο με κρούστα από ξηρούς καρπούς.
Για κυρίως υπήρχαν οι επιλογές για γλώσσα Γροιλανδίας με νιόκι πατάτας, σπανάκι και κρέμα αστακού ή μοσχαρίσιο ρολό με σπανάκι, μανιτάρια, πατάτες φούρνου γκρατινέ με τυρί γκρυγιέρ και σως από μανιτάρια μορχέλες. Και φυσικά ποικιλίες τυριών και φρούτων. Για πρωινό (πριν την προσγείωση) σέρβιραν για πρώτο πιάτο μοσχάρι ξηρής ωρίμανσης με ψητά λαχανικά, πουρέ από ρεβίθια, βαλσάμικο και ελαιόλαδο. Το μενού συνέχιζε με φιλέτο στήθος κοτόπουλο με πουρέ πατάτας και κρέμα μουστάρδας. Και για να γλυκαθείς πριν πατήσεις γη μετά από 13 ώρες στον αέρα σέρβιραν πουτίγκα πενινσούλα με σως καρύδας.
Για το Ιαπωνικό μενού που επέλεξα στην επιστροφή, καλύτερα είναι να μιλήσουν οι φωτογραφίες! Ο μόνος λόγος για να μην επιλέξω Lufthansa παλιότερα, ήταν οι θέσεις που δεν γίνονταν κρεβάτι 180 μοιρών, αλλά είχαν μικρότερη κλίση με αποτέλεσμα να γλιστράς προς τα κάτω την ώρα που κοιμάσαι. Πλέον, όλα τα αεροσκάφη έχουν ανακαινιστεί και διαθέτουν επίπεδα κρεβάτια.
Με Emirates είχα πετάξει για Ταϊπέι, με ενδιάμεση στάση στο Ντουμπάι. Από την πρώτη πεντάωρη πτήση μου είχε κάνει εντύπωση όχι μόνο η ποιότητα και οι γεύσεις, αλλά οι επιλογές και ο αριθμός των πιάτων που σέρβιραν σε μία σχετικά μικρή πτήση. Δεν είναι τυχαίο ότι το γαστρονομικό περιοδικό Saveur της απένειμε το πρώτο βραβείο για τα μενού των business και first class. Η Emirates επικεντρώνεται ιδιαίτερα στο φαγητό και το κρασί. Ενδεικτικό είναι ότι το 2014 είχε επενδύσει 430 εκ. ευρώ σε σπάνιες ετικέτες γαλλικών κρασιών για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες των απαιτητικών πελατών της.
Στο ίδιο πλαίσιο δημιουργεί μενού τοπικών κλασικών πιάτων ανάλογα με τον προορισμό, ενώ οι σεφ της έχουν δημιουργήσει ειδικά καναπεδάκια ακόμη και για τη σαμπάνια που σερβίρεται ως καλωσόρισμα.
First class είχα επιστρέψει με British Airways από τη Βοστόνη, ενώ για ίδιο ταξίδι είχα μεταβεί business στη Νέα Υόρκη. Το φαγητό δεν είχε μεγάλη διαφορά στις δύο θέσεις. Ίσως μάλιστα να ήταν και πιο χορταστικό στη business. Καλό, αλλά όχι στο επίπεδο άλλων εταιρειών. Το μεγάλο ατού της British είναι το φαγητό που σερβίρει στη business εντός Ευρώπης. Με διαφορά ό,τι καλύτερο έχω δοκιμάσει.
Η Air France δίνει μαθήματα γαλλικής κουζίνας στον αέρα με πιάτα που έχει δημιουργήσει ο σεφ Ρεζί Μαρκό, ο οποίος έχει δύο αστέρια Michelin. Μινιμάλ και πολλά πιάτα συνθέτουν ένα μοναδικό μενού γευσιγνωσίας που διαρκεί αρκετές ώρες και συνοδεύεται από τα πιο φίνα γαλλικά κρασιά.
Άνθρωπος που εμπιστεύομαι μου είπε ότι και η Egypt Air έχει πολύ γευστικό φαγητό στις μεγάλες πτήσεις. Και αυτή η αεροπορική σέβεται το κοινό της και το συστήνει τις τοπικές γεύσεις των προορισμών της, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.