Γεύσεις από όλη τη μεσόγειο. Πιάτα κυρίως Ιταλικά. Προϊόντα «ψαγμένα». Επιλεγμένα ένα προς ένα, ώστε να είναι ποιοτικά και γευστικά. Συνδυασμοί και ισορροπίες ακριβείας. Και ένα μεγάλο μαγειρικό όνομα πίσω από όλο το project: ο chef Γκίκας Ξενάκης, ο οποίος έχει αναλάβει την επιμέλεια. Ο head chef του εστιατορίου Νίκος Σωτηρόπουλος, υπεύθυνος στην κουζίνα, εκτελεί άψογα τις συνταγές και επιπλέον δημιουργεί τα δικά του πιάτα με τις καλύτερες χειροποίητες ζύμες. Στο I Frati (τηλ. 2289026524) που άνοιξε φέτος ακριβώς έξω από τη χώρα της Μυκόνου, λάμπει η ιταλική κουζίνα. Το εστιατόριο σερβίρει από το πρωί comfort, χορταστικές προτάσεις, ενώ το βράδυ ιταλική, ελαφριά κουζίνα, με συγκλονιστικές γεύσεις!
Το δείπνο μου ξεκίνησε με το… ελαφρύ. Λαβράκι σεβίτσε α λα ελληνικά. Με πορτοκάλι, λεμόνι, φρέσκο κόλιανδρο. «Ζωντανό» το φιλέτο από το ψάρι, άψογα κομμένο ώστε να έχει το τέλειο δάγκωμα στο στόμα. Ο ζωμός ελάχιστα όξινος, γεμάτος αρώματα φρεσκάδας και ιωδίου. Το ελληνικό ραπανάκι πρόσθετη τη δική του πινελιά, δίνοντας την απαραίτητα ελάχιστη, και μάλιστα εδώ «στρογγυλεμένη», καυτερή γεύση στο πιάτο. Απολαυστικότατο!
Ακολούθησε καλαμάρι με πέστο βασιλικού και τσιπς γλυκοπατάτας. Ωωω Θεέ μου. Είναι χωρίς καμία αμφιβολία, το πιο νόστιμο, το πιο μαλακό, το πιο άψογα συνδυασμένο καλαμάρι που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου. Αυτό το πιάτο είναι τόσο μεγάλη έκπληξη, που θα ήθελα να μπω στην κουζίνα να δω πώς το φτιάχνουν. Λεπτά μπαστουνάκι γλυκοπατάτας δημιουργούσαν μία φωλιά στην κορυφή, στόλιζαν το πιάτο και του έδιναν οπτικά τη «μεγαλοπρέπεια» που του άξιζε, ενώ γευστικά το συμπλήρωναν σε γεύση και σε υφή, ανεβάζοντάς το στα ύψη!
Παρόμοιο στήσιμο είχε το και το βοδινό ταρτάρ κεντρική φωτό) με τις τηγανιτές πατάτες και την κρέμα παρμεζάνας που ακολούθησε. Ακόμη ένα πιάτο ελαφρύ και δροσερό, με εξαιρετικά ποιοτικό κρέας και συνδυασμούς που μπορεί να ακούγονται χειμερινοί, όμως στις ισορροπίες παίχτηκε το παιχνίδι.
Ακριβώς όπως συνέβη και με το ριζότο παρμεζάνας. Δεν ξέρω πόσο βούτυρο χρειάζεται το ριζότο για να δέσει, αλλά στο I Frati της Μυκόνου είναι τόσο φίνο, σαν να έχει προστεθεί μόνο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Το ρύζι άψογα βρασμένο και οι γευστικοί συνδυασμοί με το λάδι τρούφας και φρέσκια τρούφα, αλλά και το σχοινόπρασο, ήταν κορυφαίοι. Λίγο λάδι βασιλικού στη γαρνιτούρα, έδινε ένα ωραίο φλούο χρώμα και άφηνε και αυτό τα γλυκά του, καλοκαιρινά αρώματα να αναδυθούν από τη στιγμή που το πιάτο έφτανε στο τραπέζι.
Και ακολούθησε ακόμη ένα πιάτο, που ήταν σαν να το είχα κάνει παραγγελία στο σεφ με τα υλικά που αγαπώ και αυτός να τα είχε συνδυάσει και μαγειρέψει τέλεια! Λιγκουίνι αματριτσιάνα, με πανσέτα και γαρίδες, πιπεριά τσίλι και λίγο λεμόνι. Μία ονειρική mare e monti πάστα, με «νευρικά» λιγκουίνι, δεμένα με τη σάλτσα, τραγανό αλμυρό μπέικον, ζουμερές γλυκές γαρίδες, ελάχιστα καυτερό και μία ιδέα όξινο. Αν αυτό το πιάτο υπήρχε κάπου στην Αθήνα, ακριβώς όμως όπως είναι, θα μπορούσα να πηγαίνω μία φορά την εβδομάδα στο εστιατόριο για να το απολαμβάνω!
Επόμενο πιάτο: καρμπονάρα. Τη ζήτησα για να δω πώς μπορεί να φτιαχτεί μία «καλοκαιρινή» καρμπονάρα. Δηλαδή η κρέμα του αβγού και η γκουαντσιάλε, που είναι εξ’ ορισμού λιπαρά συστατικά, πώς θα βγουν σε καλοκαιρινή έκδοση. Και φυσικά με περίμενε ακόμη μία ευχάριστη έκπληξη. Η γεύση της γνήσιας καρμπονάρας ήταν εκεί, ελάχιστα χαμηλότερη σε ένταση, λιγότερο κρεμώδες, αλλά τέλεια δημιουργημένη για να την απολαύσει κάποιος το καλοκαίρι.
Το εστιατόριο ξεκινά το πρωί με πρωινό και all day, με γευστικές προτάσεις, οι οποίες είναι τόσο χορταστικές, που δεν χρειάζεται να τσιμπήσεις τίποτα μέχρι το βράδυ. Από burger με «άρρωστα» γευστικό ψωμάκι μπριός και τηγανιτά αβγά με φρέσκια τρούφα και φρυγανισμένο ψωμάκι, μέχρι τη αμύθητες πίτσες και τα σάντουιτς με τσιαπάτα ρωμάνα. Και φυσικά σολομός καπνιστός, σαλάτες και εξαιρετικά γλυκά!
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]