Η γαστρονομία της Σαντορίνης δεν θα σταματήσει ποτέ να με εκπλήσσει. Κάθε χρόνο ανακαλύπτω αρκετά καινούργια concept. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας. Φέτος, κάνει ποδαρικό η πρώτη γαστροταβέρνα του νησιού, η Madame Sousou (Πύργος Σαντορίνης, τηλ.: 697 4452360, δείτε ολόκληρο το μενού εδώ), η οποία μπαίνει δυνατό στο γαστρονομικό στερέωμα και έρχεται για να γράψει τη δική της Ιστορία.
Η ιδέα είναι απλή και πρωτότυπη. Πειραγμένοι ελληνικοί μεζέδες, με επιλεγμένες ετικέτες κρασιού, μπύρες από μικρούς παραγωγούς και αποστάγματα. Απλά και νόστιμα.
Και όλα αυτά σερβίρονται σε ένα μοναδικό σημείο στον Πύργο, σε ένα από τα υψηλότερα σημεία της Σαντορίνης, με θέα 180 μοιρών, που ξεκινάει από το Φηροστεφάνι και φτάνει μέχρι τον Μονόλιθο. Είναι, δε, σε τόσο ωραίο spot, που όταν κάθισα στο τραπέζι, είχαν την αίσθηση ότι ίπταμαι στο αέρα και κάτω από τα πόδια μου βρισκόταν ολόκληρο το μαγικό νησί.
Ο ταλαντούχος νέος σεφ Γιώργος Χειλουδάκης, δημιουργεί 30 τελείως διαφορετικούς μεζέδες, από ωμά, τηγανιτά, ψητά και μαγειρευτά μέχρι αλίπαστα και αλοιφές. Δοκίμασα τουλάχιστον 10 από τα πιάτα και ήταν όλα υπέροχα!
Πραγματικά κάθε πιάτο που ερχόταν, ήταν τόσο περιποιημένο και τόσο γευστικό, που ήθελα να το παραγγείλω ξανά. Τόσο γευστικά πιάτα είναι λίγο «παγίδα», διότι πήγα για μεζέ, και βγήκα φουσκωμένος από το πολύ φαγητό!
Το πιάτο που ξεχώρισα από την πρώτη μπουκιά, ήταν η ωμή ντάσκα. Ένα ψάρι που αν και λευκό, ανήκει στην οικογένεια του τόνου και έτσι η γεύση του είναι αρκετά ιδιαίτερη, καθώς ψημένο είναι πιο κοντά σε κρέας, παρά σε ψάρι. Στο εστιατόριο Madame Sousou, ο σεφ Γιώργος Χειλουδάκης, τη σερβίρει ελαφρώς μαριναρισμένη σε ένα ζωμό από εσπεριδοειδή και τα ξύσιματά τους (μοσχολέμονο, περγαμόντο, λεμόνι κ.ά.) και την παρουσιάζει ως ένα πελώριο nigiri. Δηλαδή μία βάση από σωστά βρασμένο, ελαφρώς γλυκό και όξινο ρύζι, το οποίο καλύπτει μία άψογα κομμένη φέτα από το ψάρι. Ένα γευστικό όνειρο γεμάτο αρώματα και γεύσεις ιωδίου και εσπεριδοειδών, που συνδυάζονταν με τον καλύτερο τρόπο!
Από τα τηγανιτά δοκίμασα τα καλαμαράκια, τα οποία σερβίρονται με ελαφριά αγιολί αντζούγιας, όπως επίσης και τα μύδια. Το τηγάνι και στις δύο περιπτώσεις ήταν τόσο αέρινο, που ήταν σαν να είχαν μαγειρευτεί με αέρα και όχι με λάδι. Εντυπωσιακό! Συγχαρητήρια στον σεφ Γιώργο Χειλουδάκη και την ομάδα του!
Τα μύδια είχαν τραγανή κρούστα και η ψίχα τους ήταν τόσο ζουμερή, που μου έδιναν την αίσθηση ότι είχαν μαγειρευτεί στον ατμό. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δοκιμάζω τηγανιτό μύδι και είναι τόσο άψογο τεχνικά και γευστικά.
Το καλαμαράκι επίσης στο ίδιο υψηλό επίπεδο τηγανισμένο, απόλυτα τραγανο εξωτερικά και με τρυφερή σάρκα, ενώ η αγιολί αντζούγιας του έδινε ουμάμι και δημιουργούσε ένα ιδιαίτερο γευστικό προφίλ, χωρίς να επηρεάζει τη γνώριμη γεύση του.
Από τα ψητά δοκίμασα την αγκινάρα, η οποία συνοδεύεται από κρέμα λεμονιού και τηγανιτή κάπαρη. Ψημένη τόσο όσο, ώστε να έχει ένα ελάχιστα αισθητό δάγκωμα στην καρδιά της και γευστικά η καπνιστή γεύση συνδυαζόταν τέλεια με τη στρογγυλεμένη οξύτητα που της έδινε η σος λεμονιού. Η κάπαρι τεμπούρα απλώς τα έσπαγε!
Εξαιρετική και πολύ χορταστική ήταν και η ψητή πατάτα. Χαραγμένη βαθιά σε ισομεγέθεις τομές και πολύ ζουμερή. Τα γήινα αρώματά της ισορροπούσαν άριστα την κρέμα από το τσαλαφούτι, το οποίο της έδινε αλμυρή και όξινη γεύση και την ανέβαζε στα ουράνια!
Γλυκά δεν κατάφερα να δοκιμάσω, παραμένουν σε εκκρεμότητα για την επόμενη φορά που θα επισκεφτώ το νησί, καθώς το Madame Sousou θα είναι ένα από τα πρώτα εστιατόρια που θα επισκεφτώ.
Πίσω από το μοναδικό concept, βρίσκονται οι ιδιοκτήτες του Χάρης Βρης, ο άνθρωπος που έτρεξε από τα εγκαίνιά του το Cavo Tangoo της Σαντορίνης, το εστιατόριο Ovac και άλλα πολλά επιτυχημένα project, και η Φραντσέσκα Τσεμπελή η οποία έχει αναλάβει τη μοναδική διακόσμηση και τις λίστες με τα κρασιά και τα ποτά.
Επόμενο γαστρονομικό project της ομάδας αναμένουμε να δούμε στη Θηρασιά, και όπως έχω μάθει, η ψαριά ημέρας και τα φρέσκα υλικά, θα είναι αυτά που θα καθορίζουν και το μενού της ημέρας.