Νέο καλοκαιρινό μενού. Επικεντρωμένο κυρίως σε ό,τι φρέσκο προσφέρει η θάλασσα. Αλλά και πλούσιο σε αρώματα και γεύσεις από τη Γη. Το εστιατόριο Tudor Hall του ξενοδοχείου King George (Βασιλέως Γεωργίου 3 Α, Πλατεία Συντάγματος, τηλ.: 2103222210), παρουσιάζει τα νέα του πιάτα και μέσα από την απόλυτη γευστική συνοχή του μενού γευσιγνωσίας, καταφέρνει να ικανοποιήσει και τους πιο αυστηρούς συνδαιτυμόνες.
Ο Executive Chef Αστέριος Κουστούδης και ο Chef de Cuisine Νίκος Λειβαδιάς, για ακόμη μία φορά έχουν ανεβάσει τον γευστικό πήχη και σερβίρουν ένα μενού πολλών αστέρων, με θέα την Ακρόπολη και το κτήριο της Βουλής.
Το τραπέζι στρώθηκε με 6 διαφορετικά χειροποίητα ψωμάκια και 3 αρωματισμένα βούτυρα. Φοκάτσια με ελιά και ρίγανη, χειροποίητο χωριάτικο με προζύμι, σκορδόψωμο, με σουσάμι και κινόα, κουλούρι Θεσσαλονίκης με ταχίνι και σουσάμι και το αφράτο γάλακτος με γραβιέρα και θυμάρι. Στα βούτυρα υπήρχε ένα με ελιά και αβγοτάραχο, ένα με πίκλα άνηθου και πίκλα κάπαρης, όλα εξαιρετικά!
Ακολούθησε πληθώρα από καλωσορίσματα του σεφ. Για την ακρίβεια ήταν 8 συγκλονιστικά amuse bouche. Το πρώτο ήταν η κλασική καλοκαιρινή ισπανική σούπα ντομάτας, η γκασπάτσο, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε μετατραπεί σε μία σφαίρα που έσκαγε μόλις την ακουμπούσαν τα δόντια και πλημμύριζε το στόμα με γεύση καλοκαιριού. Το δεύτερο ήταν ένα ταρτάκι καπνιστής πέστροφας με πίκλα αγγούρι και χαβιάρι, το οποίο ίσα που το είχε αγγίξει ο καπνός, ώστε να δίνει ένταση στα υπέροχα θαλασσινά αρώματα που ανέδυε. Το τρίτο ήταν ταρτάκι με πάπια κονφί, τσάτνεϊ πράσου και ένα ημιδιάφανο κατακόκκινο πέπλο από παντζάρι και φράουλα. Το τέταρτο μικρές μπουκιές από πεπόνι μαριναρισμένα σε λεμονόχορτο, λουίζα και φρούτα του πάθους, μία εξαιρετική ιδέα για το πώς μπορεί το κλασικό καλοκαιρινό φρούτο να βρεθεί και συμβαδίσει γευστικά με άλλα υλικά σε ένα τραπέζι υψηλής γαστρονομίας. Το πέμπτο πιάτο ήταν ρολάκι σούσι, δίχως ρύζι, γεμιστό με μοσχαρίσιο ταρτάρ και χαβιάρι. Το έκτο amuse bouche ήταν ψωμάκι μπριός με μαρμελάδα από πιπεριά φλωρίνης γραβιέρα Κρήτης, τυρί μπρι και τρούφα. Το έβδομο ήταν μία ακόμη δροσερή σούπα από πράσινα λαχανικά που σερβίρεται σε δοκιμαστικό σωλήνα και το όγδοο σπιτική κόπα, δηλαδή χοιρινό αλλαντικό που ωριμάζει βασανιστικά στην κουζίνα του Tudor Hall.
Και επίσημα το δείπνο μου ξεκίνησε με αλμυρό παγωτό. Πιάτο εξαιρετικά σπάνιο, καθώς είναι από τις πιο δύσκολες παρασκευές που μπορεί να βάλει στο πιάτο ένας σεφ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι σεφ Αστέριος Κουστούδης και Νίκος Λειβαδιάς είχαν δημιουργήσει ένα γευστικό ποίημα, μοναδικό, πρωτότυπο και απόλυτα γευστικό. Παγωτό πατάτας με τρούφα, σάλτσα από μοσχαράκι και τρούφα, αφρό από πατάτα και στην κορυφή ένα λεπτό μπισκότο από μανιτάρι πασπαλισμένο με σκόνη μανιταριού. Όσο τολμηρό ακούγεται, τόσο γευστικό είναι, με τα γήινα αρώματα να κυριαρχούν, και να δημιουργούν ένα πολυδιάστατο πιάτο, με γεύσεις καθαρές. Απλώς έπος!
Ακολούθησε πιάτο-ωδή στο άρωμα του θαλασσιού ιωδίου. Τάρτα με μελάνι σουπιάς, χαβιάρι και καβούρι αρωματισμένο με τρία είδη εσπερειδοειδών (κεντρική φωτογραφία). Ένα λεπτό, τραγανό ταρτάκι, πάνω στο οποίο είχε τοποθετηθεί ψίχα καβουριού αρωματισμένη με ζωμό και ξύσμα από μοσχολέμονο, λεμόνι και γιούζου και ακολούθως είχε καλυφθεί από μπόλικο χαβιάρι. Κάθε μπουκιά πλημμύριζε το στόμα με θαλασσινά αρώματα, ενώ συμπληρωματικά έρχονταν τα εσπεριδοειδή να προσθέσουν το δικό τους άρωμα και μία λεπτή, στρογγυλεμένη οξύτητα, η οποία αναδείκνυε ακόμη περισσότερο την ένταση από το καβούρι και το χαβιάρι.
Επόμενο πιάτο καραβίδα σε δύο υφές. Μία ψητή με ντρέσινγκ από πράσινο μήλο και μαραθόριζα και λίγο τριμμένο φιστίκι αιγίνης στην κορυφή και μία σε μορφή ταρτάρ με χαβιάρι και σε ένα ξεχωριστό ποτ σερβιρισμένη σαμπαγιόν από τα κεφάλια της καραβίδας. Εξαιρετικής ποιότητας, μεγάλη σε μέγεθος και ψημένη ακριβώς στο δευτερόλεπτο. Ως εκ τούτου, η καραβίδα είχε εξωτερικά μία λεπτή τραγανή κρούστα, ενώ εσωτερικά ήταν τόσο ζουμερή, που έλιωνε στο στόμα. Η παρασκευή με το ταρτάρ, επίσης υπέροχη, καθώς ήταν κομμένη σε κομμάτια με μέγεθος ώστε να έχουν το σωστό δάγκωμα. Το χαβιάρι έδινε την αλμύρα, πρόσθετε ιώδιο και γευστικά ταίριαζε άψογα με την καραβίδα. Εξαιρετικά έξυπνο πιάτο!
Προχωρώντας το δείπνο μου, δοκίμασα καλαμάρι γεμιστό. Όχι κάτι κλασικό. Και σε αυτήν την περίπτωση, οι σεφ είχαν δημιουργήσει ένα πιάτο υψηλής γαστρονομίας, με μπαλοτίνα από καλαμάρι, γεμιστό με μους ψαριού, το οποίο ολοκλήρωναν ως γαρνιτούρα οι δύο υφές από αγκινάρα και σάλτσα από μοσχοφίλερο. Εξαιρετικά τρυφερό το καλαμάρι, ζουμερή με καταπληκτική υφή η μους του ψαριού, δημιουργούσαν ένα υπέροχο γευστικό αποτέλεσμα και ήταν τόσο ταιριαστά, σαν να είχε δημιουργηθεί το ένα για το άλλο. Η αγκινάρα έδινε τη χαρακτηριστική γήινη γεύση και άρωμά της στο πιάτο και δημιουργούσε παιχνίδια με τις διαφορετικές υφές της, ενώ η ελαφριά υπόξινη γεύση της σάλτσας από το κρασί και τα αρώματά της, έδεναν όλα τα υλικά μεταξύ τους και δημιουργούσαν το τέλειο αποτέλεσμα.
Το δείπνο μου ολοκληρώθηκε με αρνάκι. Χεράκι αρνιού ψητό, το οποίο συνοδευόταν από μελιτζάνα στον ατμό, η πάνω επιφάνεια της οποία είχε καλυφθεί από τρεις σος, μία από γιαούρτι, μία από πιπεριά Φλωρίνης και μία από μυρωδικά. Το πιάτο ολοκλήρωνε ζωμός από το αρνί ελαφρά αρωματισμένος με λεμονόχορτο. Το αρνάκι άψογα μελωμένο και απόλυτα τρυφερό, έλιωνε στο στόμα. Η μελιτζάνα αποτελούσε το τέλειο συνοδευτικό, αφού δεν είχε λάδι ώστε να βαραίνει, και οι τρεις σος την ενίσχυαν με τα δροσερά αρώματά τους. Το πιάτο είχε και δεύτερο συνοδευτικό, ένα κουσκουσάκι από βουβαλίσιο γάλα, με αφρό καπνιστής μελιτζάνας και πούδρα κρεμμυδιού. Και μπορεί όταν το πρωτοείδα να το θεώρησαν υπερβολικό, όμως είχε τόσο εξαιρετική γεύση και ήταν τόσο ταιριαστό με το κρέας και τη μελιτζάνα, που το απόλαυσα μέχρι την τελευταία κουταλιά!
Τα γλυκά του εστιατορίου, που επιμελείται ο Arnaud Larher και εκτελεί με κάθε ακρίβεια στη λεπτομέρεια ο pastry chef Αλέξανδρος Κούφας είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο με το υπόλοιπο μενού.
Το σέρβις άμεσο, σε stealth mode και ενημερωμένο για ό,τι βρίσκεται στο κάθε πιάτο.